ที่มาของบทสวดมนต์
พุทธชัยมงคลคาถา หรือ
พาหุง มหากา อาตมา ได้
ตำราเก่าแก่แต่ครั้งกรุงศรี
อยุธยาเป็นใบลานทองคำ
จารึกของสมเด็จพระนพรัตน์
วัดป่าแก้ว
ปัจจุบันเรียกว่าวัดใหญ่ชัยมงคล ได้รจนาถวายพระพรชัยมงคล
คาถาแด่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ที่อาตมาทราบและได้ตำรานี้
มันเกิดจากนิมิตที่คืนหนึ่ง อาตมานอนหลับแล้วฝันไปว่า อาตมาได้
เดินไปในสถานที่แห่งหนึ่ง พบพระสงฆ์รูปหนึ่งครองจีวรคร่ำคร่า
สมณสารูปเรียบร้อย น่าเลื่อมใส ท่านมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของอาตมา
แล้วกล่าวว่า
"ฉันคือสมเด็จพระนพรัตน์ วัดป่าแก้ว เเห่งกรุงศรีอยุธยา ฉันต้อง
การให้เธอไปที่วัดใหญ่ชัยมงคล เพื่อดูจารึกที่ฉันได้จารึกถวาย
พระเกียรติแด่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชผู้เป็นเจ้า เนื่องในวาระที่
สร้างเจดีย์ฉลองชัยชนะเหนือพระมหาอุปราชแห่งพม่า และประกาศ
ความเป็นอิสระของไทยจากกรุงหงสาวดีเป็นครั้งแรก เธอไปดูไว้
แล้วจดจำมาเผยแพร่ออกไป ถึงเวลาที่เธอจะได้รับรู้แล้ว"
จึงขอฝากผู้ที่ยังมีความลังเลสงสัยที่มาของบทสวดพาหุง มหากา
ได้ด้วยว่า คัมภีร์ใบลานทองคำจารึกบทสวดมนต์ชัยมงคลคาถา
นั้น อาตมาให้สัญญาสมเด็จพระนพรัตน์มาไม่ให้ใครดู ถ้าไปให้
ใครดู อาตามก็สิ้นชีวิตแน่ๆ เหมือนอาจารย์ปถัมภ์ เรียนเมฆ ที่ให้
อาตมาเล่าเรื่องพระในป่าให้ฟัง
อาตมาบอกว่า ถ้าเล่าแล้วอาจารย์ต้องตายนะ เขาบอกว่า
ตายให้ตาย เพราะพระในป่าบอกว่า ตายไปเเล้ว๓เดือนจะฟื้น
และบอกว่า วันนี้จะมาสาวไส้หลวงพ่อวัดอัมพวันให้หมด
เลยบอกว่า เอ้าตกลง โยมต้องตายนะ เลยเล่าเหตุการณ์ให้
ฟังที่ร้านก๋วยเตี๋ยวปากบาง เขาอัดเทปไว้ ๕-๖ม้วน ถ่ายรูปด้วย
ขณะเล่ามีงูใหญ่โผล่ขึ้นมา ไม่มีรู หลานเขยจะตี ก็ห้ามไว้ ก็นึกว่าอาจารย์
ปถัมภ์ต้องตายแน่ พอเล่าเรียบร้อย อาจารย์ปถัมภ์เอาพระเกศพระที่หล่อ
ที่หอประชุมภาวนากรศรีทิพามาขอถ่าย กลับไปเทปก็ไม่ติด รูปถ่ายก็ไม่ติด
อาจารย์ปถัมภ์ก็แน่นที่หัวใจ รุ่งเช้าถึงแก่กรรม
